Judith: ‘Onlangs kwam op mijn spreekuur Faye langs, een meisje van 17, samen met haar moeder. Sinds 4 jaar heeft Faye last van toenemende buikpijn en misselijkheid. Ze zit in haar examenjaar en ervaart veel stress vanwege corona en de impact daarvan op haar schoolleven. Sinds kort heeft ze een vriendje en is ze meer dan welkom in zijn gezin. Faye maakt veel ruzie met haar vriendje en haar moeder en haar buikklachten worden steeds erger. Tijdens hun eerste bezoek valt me op dat Faye’s moeder vaak naar buiten kijkt. Ze lijkt niet echt betrokken bij het gesprek. Faye kijkt dan naar haar moeder en vervolgens naar mij. Ik vraag wat er gebeurt en moeder zegt ‘er is helemaal niets aan de hand, ik doe wat ik kan’. Faye zegt door haar tranen heen: ‘Zo is het altijd.’

GEPROJECTEERD WANTROUWEN

De vader van Faye is kort na haar geboorte weggegaan vanwege een relatie met een ander. Ze hebben sindsdien weinig contact. Hij kwam vaak te laat op hun afspraken of was ze zelfs vergeten. Moeder is nog steeds boos op haar ex-man en klaagt veel over haar leven, waarin ze alleen voor haar dochter moest zorgen. Ze heeft haar gevoel van wantrouwen op haar omgeving geprojecteerd en heeft veel ‘gedoe’ in haar leven.

OVERLEVINGSMECHANISMEN

Wanneer een jong kind opgroeit in onveilige omstandigheden en niet (helemaal) welkom en veilig is, is deze onveiligheid wat een kind als ‘normaal’ gaat beschouwen. Het raakt hieraan gewend en zoekt een manier om zich in deze omstandigheden toch aan de ouders of verzorgers te kunnen hechten. Chronische klachten die op latere leeftijd ontstaan zijn vaak verbonden met deze impactvolle gebeurtenissen uit de kindertijd. Afwijzing geeft namelijk de grootste pijn en blokkeert het contact met het verlangen van het hart. Wanneer pijn te groot en overweldigend is, en/of wanneer een kind niet wordt gezien, gehoord en gesteund in het voelen van wat er is, verplaatst de impactvolle gebeurtenis zich naar het onderbewuste geheugen. Overlevingsmechanismen ontwikkelen zich dan zodat het kind verder kan: het gaat overleven in plaats van veilig leven.

VERBINDING MET DE INNER BEING 

Voor Faye is overleven mogelijk door het uiten van kritiek, klagen en afwijzen om te voorkomen dat je zelf wordt afgewezen, zich terugtrekken, een gevoel van bevriezen en machteloosheid. Faye is gewend geraakt aan de situatie zoals die is. Sinds ze welkom is in het gezin van haar vriendje, is ze uit balans geraakt, uit haar comfortabele zone getrokken. De buikpijn en misselijkheid zijn als gevolg hiervan ondraaglijk geworden, zoals ze zelf zegt. Met deze langdurige klachten vraagt het lichaam met de pijn aandacht voor de onderliggende oorzaak. Er vindt een constante uitwisseling plaats tussen het fysieke lichaam aan de ene kant en emoties en gedachten aan de andere kant. Ze zijn als twee handen op een buik. Het lichaam is ontstaan en gegroeid in relatie met je omgeving, je ouders en hun fysieke en emotionele voeding. Bij Faye is als gevolg van haar impactvolle jeugd de verbinding tussen het lichaam en de ‘inner being’ verbroken. Vanwege een afwezige vader en een emotioneel onbeschikbare moeder is Faye zichzelf en anderen gaan afwijzen, net als haar ouders. Zo is bij Faye de overtuiging ontstaan: zie je nu wel, niemand houdt van me.

HET NIET-WETEN OMARMEN

In de medische behandeling staat thuiskomen in jezelf centraal. Het erkennen van je overlevingsreis tot nu toe en contact maken met het verlangen dat eronder ligt (je geliefd en veilig voelen) zijn de gouden sleutel voor Faye. We werken met ja zeggen tegen hoe de dingen nu zijn, hebben aandacht voor hoe dapper en goed ze bezig is. Ik help Faye om het niet-weten te leren omarmen: niet weten hoe ze zich kan gedragen wanneer ze welkom en geliefd is. En om zichzelf niet langer te veroordelen en ontdekken wat er nodig is om zichzelf te kunnen zijn.

EEN LITTEKEN WAAR JE OUD MEE KUNT WORDEN

Diepe ademhalingsoefeningen helpen bij het contact maken met en doorvoelen van de opgeslagen oude pijn in het lichaam.  Het verdriet en het gemis van haar ouders die ze als kind zo nodig had en die niet beschikbaar waren. Met behulp van blaadjes op de grond doen we een familieopstelling, waarin Faye voelt wat er innerlijk bij haar vader en moeder speelt. Zo ontstaat ruimte voor compassie. Wanneer het contact tussen het lichaam en de ‘inner being’ weer voelbaar is, activeert het zelfgenezende vermogen. De ziel en het lichaam bezit enorme veerkracht en regeneratief vermogen. Wanneer je jezelf geneest wordt de innerlijke wond en oude pijn in de loop van de tijd een litteken waar je heel oud mee kunt worden. De buikpijn van Faye is verdwenen evenals haar gevoel van machteloosheid.

INNERLIJKE WIJSHEID

Je lichaam bezit enorme kracht en wijsheid. Het geeft je duidelijke boodschappen over wat er speelt en wat er nodig is, in je lichaam en in je leven. Leren luisteren naar die boodschappen kan je zelfgenezende vermogen weer activeren en wonderen doen voor je lichamelijke, emotionele, geestelijke, sociale en spirituele gezondheid.’

Mei, 2021

Artikel geschreven voor Holistic op 12 mei 2021